The Last plot
Door: Quirijn
Blijf op de hoogte en volg Quirijn
28 Juni 2013 | Maleisië, Kuching
Hallo allemaal,
Het is inmiddels weer twee weken geleden sinds we iets van ons hebben laten horen, dus tijd maar weer eens voor een update. En er is goed nieuws! Vandaag hebben we de het laatste plot uitgezet, en de laatste boom gemeten. Het veldwerk zit er op!
Maar laten we bij het begin beginnen. De beklimming van Mt. Santubong was een ervaring die ons nog lang zal bijblijven, maar we hadden niet verwacht dat onze benen dat ook zouden laten merken. Maandag gaven we allebei toe geen zin te hebben om de hele dag rond te gaan lopen in het bos terwijl we kapot gingen van de spierpijn, dus vandaar dat we de dag besteed hebben om aan het rapport te werken. De rest van de week hebben we wel netjes onze plots gemeten, afgezien van ons wekelijkse bezoek aan de bibliotheek op woensdag. Tijdens het boommeten waren we al vaker dieren tegen gekomen, waaronder verschillende vormen van “crested lizards”. Deze hagedis lijkt nog het meest op een klein draakje, en blijft over het algemeen lang zitten, vertrouwend op zijn schutkleur. Toen ik er een ontdekte vlak voor mijn neus in de boom die ik aan het meten was kon ik me niet inhouden en hebben we hem toch maar even voor de camera meegenomen, wat hij overigens bijzonder rustig liet gebeuren. Terug gezet in de boom bleef hij nog even naar ons kijken, alhoewel hij met opgezette kam en keel liet merken niet erg blij te zijn geweest met het hele gebeuren.
Verder is het droogteseizoen nu echt begonnen, en dat is te merken. Hadden we eerst nog bijna elke dag regen, nu is het in een keer een volle week droog. En dat heeft zo zijn effecten. In het bos merken we het aan de toegenomen hoeveelheid muggen, al valt het nog steeds enorm mee vergeleken met Suriname. Wat veel erger is zijn de berichten over de bosbranden in Sumatra. Alhoewel we er hier gelukkig geen last van hebben omdat de wind toevallig goed staat voor ons, zo is dat van Singapore tot aan Kuala Lumpur (en dus ook waar ik vorig jaar zat) heel anders. Bijna iedereen draagt mondkapjes, scholen zijn dicht, mensen blijven thuis en sport en buitenevenementen zijn afgelast. De rook is sommige dagen zo erg dat je de bovenkant van de hoge gebouwen niet meer ziet. En de oorzaak; Palmolie…
Na al die jungle en klimtochten van de afgelopen weken was het eindelijk de beurt aan Jorn om zijn ideale weekend in te richten, en vandaar dat we na het pakken van een film in de bios (wat overigens een wekelijks ritueel is) lekker lang hebben uitgeslapen in ons weekend hostel, onder de verkoelende bries van de airco. Na een rustig ontbijt zijn we opnieuw naar Damai Beach vertrokken, maar dit keer echt voor de beach, waar we de rest van de middag in het water gedobberd hebben en onder de palmen gedut hebben.
Aangezien we ons veldwerk nu toch wel graag afgerond zagen zijn we maandag netjes begonnen aan de plots. Dinsdag hadden we een afspraak met Dr. Lee, die samen met Ernest Chai vroeger gewerkt heeft aan de plots in het Semengoh reserve. We hoopten er op bij hem een hoop vragen beantwoord te krijgen die we nog hadden over het onderzoek, maar helaas kon hij ons niet zo goed helpen. Helaas had hij naast de plots in Semengoh geen verdere ervaring met de aanplant of productie van “Engkabang” oftewel Illipe. Desondanks was het een aardige man en hebben we een gezellige dag gehad.
Woensdag hebben we wederom een aantal plots gedaan aangezien de bibliotheek gesloten was. Toen we donderdag terug kwamen van een warme dag werken en we hongerig aanvielen op de Nasi Goreng met Saté op ons vaste stekje in Kota Sentosa, begon de lucht in eens enorm te betrekken en werd de lucht zwart. We hoopten op een heerlijk verkoelende storm, en terwijl we terugliepen naar ons hostel genoten we alvast van de koele wind. Omdat de lucht zo donker was viel het ons niet op dat er nergens meer licht brandde. Ook stond er een enorme file, terwijl dat normaal gesproken wel meeviel. Thuis aangekomen hoorden we dat er in heel Kuching geen lampje meer brandde. Later die avond, na een paar uur rondgelopen te hebben met onze hoofdlampjes en af en toe buiten hadden genoten van de echt donkere nachtlucht, hoorden we dat niet alleen Kuching, maar alle grote steden van Sarawak waaronder ook Bintulu en Miri geen stroom meer hadden. Gelukkig draaide bij het wakker worden onze oude ventilator weer en was alles weer normaal.
En zo vertrokken we voor de laatste keer om plots te gaan meten het bos in. Nog voor drie uur was het laatste boompje gemeten en konden we vertrekken naar onze weekendbestemming waar we nu lekker genieten van de airco en snel internet. Dit weekend staat in het teken van het Rainforest World Music Festival, maar dat is maar weer voor volgende week!
Het is inmiddels weer twee weken geleden sinds we iets van ons hebben laten horen, dus tijd maar weer eens voor een update. En er is goed nieuws! Vandaag hebben we de het laatste plot uitgezet, en de laatste boom gemeten. Het veldwerk zit er op!
Maar laten we bij het begin beginnen. De beklimming van Mt. Santubong was een ervaring die ons nog lang zal bijblijven, maar we hadden niet verwacht dat onze benen dat ook zouden laten merken. Maandag gaven we allebei toe geen zin te hebben om de hele dag rond te gaan lopen in het bos terwijl we kapot gingen van de spierpijn, dus vandaar dat we de dag besteed hebben om aan het rapport te werken. De rest van de week hebben we wel netjes onze plots gemeten, afgezien van ons wekelijkse bezoek aan de bibliotheek op woensdag. Tijdens het boommeten waren we al vaker dieren tegen gekomen, waaronder verschillende vormen van “crested lizards”. Deze hagedis lijkt nog het meest op een klein draakje, en blijft over het algemeen lang zitten, vertrouwend op zijn schutkleur. Toen ik er een ontdekte vlak voor mijn neus in de boom die ik aan het meten was kon ik me niet inhouden en hebben we hem toch maar even voor de camera meegenomen, wat hij overigens bijzonder rustig liet gebeuren. Terug gezet in de boom bleef hij nog even naar ons kijken, alhoewel hij met opgezette kam en keel liet merken niet erg blij te zijn geweest met het hele gebeuren.
Verder is het droogteseizoen nu echt begonnen, en dat is te merken. Hadden we eerst nog bijna elke dag regen, nu is het in een keer een volle week droog. En dat heeft zo zijn effecten. In het bos merken we het aan de toegenomen hoeveelheid muggen, al valt het nog steeds enorm mee vergeleken met Suriname. Wat veel erger is zijn de berichten over de bosbranden in Sumatra. Alhoewel we er hier gelukkig geen last van hebben omdat de wind toevallig goed staat voor ons, zo is dat van Singapore tot aan Kuala Lumpur (en dus ook waar ik vorig jaar zat) heel anders. Bijna iedereen draagt mondkapjes, scholen zijn dicht, mensen blijven thuis en sport en buitenevenementen zijn afgelast. De rook is sommige dagen zo erg dat je de bovenkant van de hoge gebouwen niet meer ziet. En de oorzaak; Palmolie…
Na al die jungle en klimtochten van de afgelopen weken was het eindelijk de beurt aan Jorn om zijn ideale weekend in te richten, en vandaar dat we na het pakken van een film in de bios (wat overigens een wekelijks ritueel is) lekker lang hebben uitgeslapen in ons weekend hostel, onder de verkoelende bries van de airco. Na een rustig ontbijt zijn we opnieuw naar Damai Beach vertrokken, maar dit keer echt voor de beach, waar we de rest van de middag in het water gedobberd hebben en onder de palmen gedut hebben.
Aangezien we ons veldwerk nu toch wel graag afgerond zagen zijn we maandag netjes begonnen aan de plots. Dinsdag hadden we een afspraak met Dr. Lee, die samen met Ernest Chai vroeger gewerkt heeft aan de plots in het Semengoh reserve. We hoopten er op bij hem een hoop vragen beantwoord te krijgen die we nog hadden over het onderzoek, maar helaas kon hij ons niet zo goed helpen. Helaas had hij naast de plots in Semengoh geen verdere ervaring met de aanplant of productie van “Engkabang” oftewel Illipe. Desondanks was het een aardige man en hebben we een gezellige dag gehad.
Woensdag hebben we wederom een aantal plots gedaan aangezien de bibliotheek gesloten was. Toen we donderdag terug kwamen van een warme dag werken en we hongerig aanvielen op de Nasi Goreng met Saté op ons vaste stekje in Kota Sentosa, begon de lucht in eens enorm te betrekken en werd de lucht zwart. We hoopten op een heerlijk verkoelende storm, en terwijl we terugliepen naar ons hostel genoten we alvast van de koele wind. Omdat de lucht zo donker was viel het ons niet op dat er nergens meer licht brandde. Ook stond er een enorme file, terwijl dat normaal gesproken wel meeviel. Thuis aangekomen hoorden we dat er in heel Kuching geen lampje meer brandde. Later die avond, na een paar uur rondgelopen te hebben met onze hoofdlampjes en af en toe buiten hadden genoten van de echt donkere nachtlucht, hoorden we dat niet alleen Kuching, maar alle grote steden van Sarawak waaronder ook Bintulu en Miri geen stroom meer hadden. Gelukkig draaide bij het wakker worden onze oude ventilator weer en was alles weer normaal.
En zo vertrokken we voor de laatste keer om plots te gaan meten het bos in. Nog voor drie uur was het laatste boompje gemeten en konden we vertrekken naar onze weekendbestemming waar we nu lekker genieten van de airco en snel internet. Dit weekend staat in het teken van het Rainforest World Music Festival, maar dat is maar weer voor volgende week!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
