Mission Completed

Hallo Allemaal
Na een heerlijke nacht in Cromwell, mijn eigen bedje en mijn eigen kamertje, voor 35 dollar, ben ik met de bus naar Mount cook gereisd, en daar aangekomen meteen gezocht naar een backpackers. Er bleek er welgeteld een te zijn, en die zat vol. Dan was er nog de keuze uit de Hermitage, iets van 600 dollar, de Alpine lodge, voor een luttele 140, en dan gelukkig een klimmershut voor maar 25 per nacht, maar die was dan wel een half uur uit het dorp. Toch maar gedaan, veel keus had ik niet, en met mijn laatste 80 dollar en mijn kleine tasje daarheen gesjokt. Daar aangekomen bleek ik de hut te moeten delen met de plaatselijke highschool rugbyclub, dus het was een drukke boel. Vervolgens hadden we erg slecht weer, en mijn bedje had alleen een matras, want dat is nou eenmaal zo in een klimmershut. Ik had geen slaapzak, en ik had het wel koud. Toen iedereen sliep heb ik gewoon mijn matrashoes half van het matras getrokken, en ben daar onder gaan liggen, dat was nog warmer als je denkt.
De volgende dag, de dag dat Bram, mijn klimmaat, aan zou komen regende het nog steeds, dus ik ben lekker binnen gebleven, en heb een nederlands (!) boekje gelezen. Toen ik dat uit had belde hij op dat hij in het dorp was, en gelukkig hield de regen toen ook op, dus heb ik hem in het Old mountaineerscafe ontmoet. Hij was erg aardig, en ik had er het volste vertrouwen in dat het ons helemaal ging lukken. Savonds in zijn tent geslapen, een erg koude nacht, en toen we sochtends om 6 uur opstonden moesten we het ijs van onze tent kloppen.
In het donker om 10 over half zeven vertrokken, en toen we bij het strandje van het gletsjermeer aankwamen, het einde van de normale track, was het licht, en dan heb je meteen een fantastisch uitzicht over een aantal gletsjer aan de linkerkant, en mount cook recht voor je. Dat is nog eens een mooie ochtend.
Helm opgezet, en naast het meer richting de Hooker Gletsjer gelopen. Er gaat daar een puinwaaier recht in het meer, dus het koste ons een uur om tot de gletsjer te komen, en van daar over de gletsjer nog eens een half uur tot het begin van de rivier. Overigens hebben we niet op ijs gelopen. De hookergletsjer is aan het einde bedekt met meters puin.
Aangekomen bij de rivier zijn we iets verder gelopen en vervolgens een puinwaaier beklommen die het begin vormde van de berg die we half op moesten. daar begon het klimmen dan ook. Gelukkig hing er op de laatste 20 meter een touw, dus dat konden we mooi gebruiken. Boven aangekomen een prachtig uitzicht over de gletsjer, richting mount cook en in de verte het dorp.
Toen moest helaas het echte deel nog beginnen. Na een zware klim/wandeling boven op een top aangekomen, en toen besloten we om enigzins naar link te traverseren, richting rivier, zodat we van boven af in de rivier af konden dalen om mijn tas te pakken en dan via boven er ook weer uit. Aan het begin van die traverse gleed ik een stukje uit, en haalde mijn hand open. Dat had een waarschuwing moeten zijn, want overal lagen losse stenen, en zelfs als je een rots vastpakte wist je niet zeker of die vastzat.
Een paar minuten later gleed Bram uit en viel een paar meter lager, waarna hij nog even doorgleed en op een klif tot stilstand kwam, de volgende paar meters waren afgrond geweest. Vannaf toen werden we erg serieus, en ik had geen zin meer in klimmen. Toch maar heel voorzichtig doorgezet, en nadat we een ander puinveld overgestoken waren en weer een bergrug opgeklommen waren rusten we uit op een plateau, hoog boven de rivier. Vanuit daar konden we ver beneden ons, toch nog wel een flink stuk rivieropwaarts, mijn tas zien liggen. Blijdschap allom bij mij, maar die was snel weg, toen ik erachter kwam dat er minstens twee zware klimwanden zouden komen in de rivier, en vanaf dat punt was het niet meer mogelijk die te omzeilen. Gelukkig was het afdalen vrij simpel, maar toen de eerste klim zelfs voor Bram te moeilijk was zijn we via de andere kant geklommen. Op dat punt kwam ik erachter dat ik toch iets van een trauma moet hebben. Ik begon helemaal te shaken, en ik was erg blij toen ik weer gewoon kon staan. Uiteindelijk heeft alleen Bram het laatste klimmetje naar mijn richeltje gedaan, ik kon dat fysiek en psychish even niet meer aan. Met behulp van het touw dat we meehadden mijn tas naar beneden laten slingeren, naar waar ik stond. Na een kleine check of alles er nog was de terugtocht aanvaard. Ik wilde met geen mogelijkheid de klim aan de andere kan nog een keer doen, zeker niet met tas, die was loodzwaar door alle natte spullen. We hebben toen voor een min of meer gezekerde versie van de andere kant gekozen. Dat ik gezekerd was gaf me een iets veiliger gevoel, ik kon nu niks breken, als Bram mij tenminste kon houden, ik zou wel in een waterval geslingerd worden, maar ach, wat wil je dan. Wonder boven wonder zonder een foutje gelukt, en toen was ik even heel erg blij. Vervolgens ook nog eens vol spanning op Bram gewacht, het laatste wat ik wilde was dat net hij uit zou glijden of zo, zoiets kan helaas maar al te snel gebeuren daar.

Ondertussen waren we al uren onderweg, en na onze zoveelste puinwaaier overgestoken te zijn zag ik het helemaal niet meer zitten. Wat nog volgde was een laatste loodzware en zenuwslopende klim omhoog, voor een betere afdaling aan de andere kant, toen nog een puiwaaier, wat rust op ons plateautje, het touw bij de eerste puinwaaier, daar nog een keer uitgegleden en mijn been opengehaald, gelukkig kon ik het touw nog vasthouden. Onderaan, bij de gletsjer heeft Bram een aantal spullen van mij overgenomen, zijn tas was nu zwaarder dan die van mij, en ik voelde me hier nog slechter door, maar was aan de andere kant ook wel heel erg blij, ik kon nu weer een beetje lopen. Het laatste stuk tot aan het gletsjermeer en daarlangs was eindeloos, dus dat was een automatische piloot, en net voor het strandje even wat koekjes gegeten, we waren ondertussen al bijna 12 uur onderweg. Het laatste stuk op de energie van de koekjes gelopen, en doodop bij de tent aangekomen. De gehele tocht heeft 13 uur geduurd, en begon en eindigde in het donker.

Na een heerlijke maaltijd in het mountaineerscafe helemaal kapot in mijn bed gedoken, en niks gemerkt van de nog koudere vriesnacht buiten.

Vanochtend zijn onze wegen gescheiden, Bram is meteen gaan liften naar Christchurch, en ik moest mijn helm en slaapzak terugbrengen naar de village, waar iedereen me ondertussen scheen te kennen, en me allemaal feliciteerden met het terughebben van mijn tas, en me bekritiseerden om het feit dat ik over de pas was geklommen.
Daarna zelf ook gaan liften, naar Twizel, want ik wilde de politie daar melden dat ik mijn tas terug had. Vervolgens daar aangekomen, bleek er een roeikampioenschap te zijn, en de backpackers was vol. Niet geaarzeld en meteen een last-minute bus naar Christchurch genomen, de laatste vrije stoel trouwens. Daar ben ik dus nu, en heb mijn hostel voor drie dagen geboekt, een enorme pizza naar binnen gewerkt, mijn eerste eten sinds gister, en al tweederde van mijn kleren gewassen en gedroogd. Al mijn electronica werkt nog, afgezien van mijn camera. Ik ben nu helemaal klaar voor een heerlijke welverdiende nacht slaap!

Groetjes,
Qiwi

Ps. Kijk ook eens op de site van Bram;
www.dutchmountaineer.com
pps. Ik heb een stel Kia's gezien!