Flexible boat times
Door: Qiwi
Blijf op de hoogte en volg Quirijn
12 April 2012 | Maleisië, Mersing
Hey Allemaal,
Vorige week hadden we de soft opening van het resort. 6 villa’s bezet, met vrienden die met hun gezin graag gebruik wilden maken van de aantrekkelijke prijs die we nu hebben aangezien we nog niet helemaal open zijn. Een goede test voor ons, en we hebben als team wat stressmomentjes gehad. Een voorbeeld ervan was dat ik binnen een uur een boottocht moest organiseren, en op het laatste moment de sleutel onvindbaar was, en vervolgens de motor niet wilde starten. Na een uur kwamen we erachter dat er een zogenaamde dodemansknop op de boot zit, waar je de clip van de keykoord in moet klippen, anders start de motor niet. Maar tegen die tijd waren de gasten al even wezen zwemmen, en hadden mijn assistenten de motor al drie keer op zijn kop gedraaid en zelfs de bougies vervangen.
Tijdens deze soft opening heb ik voor het eerst de Explore Batu Batu walk gelopen met de gasten. De eerste keer was dat met een Vietnamese familie waarvan de Oma met haar toen anderhalf jaar oude dochter hier op het eiland als vluchteling gezeten hebben voor een tijdje. Het was een erg interessante wandeling, en ook indrukwekkend om de verhalen te horen over wat ze allemaal hebben meegemaakt om hier te komen. Ze hadden een aantal foto’s bij uit die tijd, en na wat zoeken hebben ze alle plaatsen weten te achterhalen waar de foto’s gemaakt zijn op het eiland. Een interessante week dus!
Leren aanpassen aan de situatie is hier inmiddels leerervaring nummer 1 geworden. Gelukkig heb ik er geen enkele moeite mee als dingen anders lopen dan gepland, maar als het op boottijden aankomt weten ze het hier wel heel bont te maken. Met een groot deel van het team hadden we een dagje Mersing gepland, en met de hemelse vooruitzichten van westers eten, een kappersbezoekje met scheerbeurt, het massaal inslaan van snoep, snacks en alcoholische versnaperingen, en niet te vergeten het wegbrengen van het lang opgespaarde wasgoed dat hopelijk weer zijn originele kleur zou terugkrijgen, begaven we ons ruim op tijd naar de afmeerplek voor de boot, die om 10 uur zou komen.
Dat er om half 11 nog geen boot te bekennen was mocht de pret niet drukken, dat is normaal hier. Toen we om 11 uur te horen kregen dat de boot nog niet uit Mersing vertrokken was, begonnen we ons zorgen te maken, en je kunt je voorstellen hoe we ons voelden toen de boot om 2 uur aan kwam varen, en de kapitein, een enorm dikke en luie vent ons doodleuk vertelde dat het ‘druk’ was in de haven…
Toen we om drie uur eindelijk Mersing binnenvoeren melde hij ons doodleuk dat we wel op de vooraf afgesproken tijd van 4 uur terug moesten zijn. Dat kon natuurlijk nooit, en gelukkig kregen we het voor elkaar dan maar om 6 uur weer terug te varen.
De bewoners van Mersing moeten die dag wel raar opgekeken hebben, omdat wij als gekken het stadje doorkruist hebben, op zoek naar alle spullen die op de lange lijst stonden. De beloofde pizza zat er helaas niet in, en met de take away van de KFC haasten wij ons volgepakt naar de steiger om precies om 6 uur te horen dat het ‘nog minstens een uur’ zou duren voordat de boot vertrok. Al snel daarna werd duidelijk dat de kapitein te lui was om ons terug te varen, ondanks het feit dat zijn huis naast de steiger staat, en hij per dag betaald word om de boot te varen in plaats van per tocht. Hij kwam ‘gezellig’ bij ons zitten terwijl wij een andere boot moesten regelen en uiteindelijk om 11 uur ’s avonds alle spullen in de andere boot geladen hadden en de haven uitvoeren. Terwijl de haven van Mersing langzaam uit het zicht verdween verbaasden we ons gezamenlijk over de hele situatie, en dat het niet gekker kon zijn. Maar dat kon natuurlijk wel; midden op de zee stopte de motor van de boot, waarna de volgepakte boot vrolijk schommelend op de golven dobberde. De mededeling: de pomp werkt niet, dus er zat water in de motor, het zou 10 minuten duren. Na 10 minuten duurde het nog 20 minuten, en na een halfuur deed de motor het weer en bereikten we eindelijk het eiland.
Maar het is natuurlijk niet altijd zo erg, toen ik eergister weer een dagje Mersing had voor het inslaan van nieuwe spullen, hadden we slechts 2 uur vertraging met de boot. Weer geen pizza gehad, want die was deze maand uitverkocht…
Tot snel!
Vorige week hadden we de soft opening van het resort. 6 villa’s bezet, met vrienden die met hun gezin graag gebruik wilden maken van de aantrekkelijke prijs die we nu hebben aangezien we nog niet helemaal open zijn. Een goede test voor ons, en we hebben als team wat stressmomentjes gehad. Een voorbeeld ervan was dat ik binnen een uur een boottocht moest organiseren, en op het laatste moment de sleutel onvindbaar was, en vervolgens de motor niet wilde starten. Na een uur kwamen we erachter dat er een zogenaamde dodemansknop op de boot zit, waar je de clip van de keykoord in moet klippen, anders start de motor niet. Maar tegen die tijd waren de gasten al even wezen zwemmen, en hadden mijn assistenten de motor al drie keer op zijn kop gedraaid en zelfs de bougies vervangen.
Tijdens deze soft opening heb ik voor het eerst de Explore Batu Batu walk gelopen met de gasten. De eerste keer was dat met een Vietnamese familie waarvan de Oma met haar toen anderhalf jaar oude dochter hier op het eiland als vluchteling gezeten hebben voor een tijdje. Het was een erg interessante wandeling, en ook indrukwekkend om de verhalen te horen over wat ze allemaal hebben meegemaakt om hier te komen. Ze hadden een aantal foto’s bij uit die tijd, en na wat zoeken hebben ze alle plaatsen weten te achterhalen waar de foto’s gemaakt zijn op het eiland. Een interessante week dus!
Leren aanpassen aan de situatie is hier inmiddels leerervaring nummer 1 geworden. Gelukkig heb ik er geen enkele moeite mee als dingen anders lopen dan gepland, maar als het op boottijden aankomt weten ze het hier wel heel bont te maken. Met een groot deel van het team hadden we een dagje Mersing gepland, en met de hemelse vooruitzichten van westers eten, een kappersbezoekje met scheerbeurt, het massaal inslaan van snoep, snacks en alcoholische versnaperingen, en niet te vergeten het wegbrengen van het lang opgespaarde wasgoed dat hopelijk weer zijn originele kleur zou terugkrijgen, begaven we ons ruim op tijd naar de afmeerplek voor de boot, die om 10 uur zou komen.
Dat er om half 11 nog geen boot te bekennen was mocht de pret niet drukken, dat is normaal hier. Toen we om 11 uur te horen kregen dat de boot nog niet uit Mersing vertrokken was, begonnen we ons zorgen te maken, en je kunt je voorstellen hoe we ons voelden toen de boot om 2 uur aan kwam varen, en de kapitein, een enorm dikke en luie vent ons doodleuk vertelde dat het ‘druk’ was in de haven…
Toen we om drie uur eindelijk Mersing binnenvoeren melde hij ons doodleuk dat we wel op de vooraf afgesproken tijd van 4 uur terug moesten zijn. Dat kon natuurlijk nooit, en gelukkig kregen we het voor elkaar dan maar om 6 uur weer terug te varen.
De bewoners van Mersing moeten die dag wel raar opgekeken hebben, omdat wij als gekken het stadje doorkruist hebben, op zoek naar alle spullen die op de lange lijst stonden. De beloofde pizza zat er helaas niet in, en met de take away van de KFC haasten wij ons volgepakt naar de steiger om precies om 6 uur te horen dat het ‘nog minstens een uur’ zou duren voordat de boot vertrok. Al snel daarna werd duidelijk dat de kapitein te lui was om ons terug te varen, ondanks het feit dat zijn huis naast de steiger staat, en hij per dag betaald word om de boot te varen in plaats van per tocht. Hij kwam ‘gezellig’ bij ons zitten terwijl wij een andere boot moesten regelen en uiteindelijk om 11 uur ’s avonds alle spullen in de andere boot geladen hadden en de haven uitvoeren. Terwijl de haven van Mersing langzaam uit het zicht verdween verbaasden we ons gezamenlijk over de hele situatie, en dat het niet gekker kon zijn. Maar dat kon natuurlijk wel; midden op de zee stopte de motor van de boot, waarna de volgepakte boot vrolijk schommelend op de golven dobberde. De mededeling: de pomp werkt niet, dus er zat water in de motor, het zou 10 minuten duren. Na 10 minuten duurde het nog 20 minuten, en na een halfuur deed de motor het weer en bereikten we eindelijk het eiland.
Maar het is natuurlijk niet altijd zo erg, toen ik eergister weer een dagje Mersing had voor het inslaan van nieuwe spullen, hadden we slechts 2 uur vertraging met de boot. Weer geen pizza gehad, want die was deze maand uitverkocht…
Tot snel!
-
12 April 2012 - 08:38
Ayla:
Pizza uitverkocht! :D Wordt het niet tijd voor een eigen boot? ;-) -
12 April 2012 - 11:42
Ineke Fröling:
Hé Quirijn,nu kan ik eens als eerste van ons gezin reageren. Je hebt weer een heleboel meegemaakt en je geduld wordt aardig op de proef gesteld. Volgens mij werk je hard maar is er,net als bij Marloes in Costa Rica,bij veel mensen een mañana gevoel, zo van" het komt morgen wel." Dat is wel frustrerend als je aan de slag wilt. Mooi verhaal van de wandeling met de Vietnamese familie! Fijn om je berichten te lezen. Mooie foto's!! Het ga je goed. Liefs,Ineke -
12 April 2012 - 16:02
Lieke:
Hey Qiwi!
Leuke verhalen allemaal! En dit klinkt inderdaad vrij bekent. Zelfs hier in Afrerica (zo noem ik het nu hier) kun je er niet echt van uit gaan dat afspraken op tijd plaats vinden enz.
En volgens mij wordt het inderdaad gewoon tijd om eens een bootje aan te schaffen!
Kan ook van pas komen als de volgende keer de Tsunamie wel komt.
Nog iets van gemerkt?
xx -
12 April 2012 - 17:30
Bastiaan:
Hey dat ziet er weer goed uit. Misschien moet ik toch maar even met je mee volgende week ;)
-
12 April 2012 - 22:03
Marloes Fröling:
Hey Lieverd,
Wat een grappig verhaal :p Hopelijk zijn stressvolle momenten een beetje weg nu.
Inderdaad wel goeie leerervaring. Jammer dat je nog geen pizza hebt kunnen scoren,
maar dat komt vast nog wel. Heb je verder nog vervelende kindertjes het water ingeduwd? ;)
Gave foto's hoor :) Nou wens je veel succes bij de rest van het werk en de volgende lading
touristen! Dikke kus van je vriendin!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
