Parental visit, Endau Rompin en KL

Hallo allemaal,
Even een berichtje vanuit de hoofdstad van Maleisie! De afgelopen tijd zijn er weer een heleboel leuke dingen gebeurd, dus we gaan weer bij het begin beginnen.

Na het festival bleef ik in Mersing om te wachten tot mijn moeder en Klaas zouden aankomen. Zij hebben een trip gemaakt langs de westkust omhoog, en langs de oostkust weer omlaag, en een onderdeel van die vakantie was natuurlijk mijn eiland. De volgende dag na wat heen en weer gesmst te hebben afgesproken bij het busstation, waarna we even wat verhalen hebben uitgewisseld. Ondertussen probeerde ik meer duidelijkheid te krijgen over de boottijden, maar dat blijft altijd een lastig punt van het eiland. Toen we de huurauto terug gingen brengen (dat was naast de jetty) zag ik zowaar de boot liggen, en ik vroeg de bootman om 10 minuten te wachten, dan konden we snel onze spullen halen en met hem meegaan. Hij zou pas over een half uur vertrekken omdat de baas dan pas zou komen. Zonder zorgen pakten we onze spullen en liepen terug naar de jetty, waar inmiddels geen boot meer lag. Op het eiland wisten ze ook niets, dus we wisten even niet wat te doen. Toen kwam er een belletje dat de baas pas een uur later zou komen, dus we konden alsnog die boot nemen. Ik verweet me zelf voor mijn domheid, hoe kon ik denken dat de baas echt op tijd zou vertrekken!
2 uur later zaten we eindelijk op de boot naar het eiland, en daar hebben we een paar mooie dagen gehad. Onder andere om het eiland heen gepeddeld in de kajaks, mijn Batu Batu walk gelopen, en de laatste dag nog gesnorkeld. Als toegift kregen we de beste turtle sighting van dit halfjaar, omdat een jonge green turtle lag te rusten op de zeebodem op slechts 3 meter diepte. Na een tijdje zwom hij loom weg, na ons nog even geïnspecteerd te hebben.

Diezelfde dag vertrokken naar Mersing, en de volgende dag vroeg op weg gegaan met een gids naar het Endau Rompin park. De helft van de route was over een asfaltweg, maar de laatste 50 km. Duurde 2 uur en was over een ietwat minder onderhouden weg, en waren we blij dat we in een fourwheeldrive zaten. Halverwegen waren ze de weg aan het verbeteren, waardoor we even moesten wachten tot ze de berg zand hadden opgeruimd.

Het park zelf was erg mooi, diep in het regenwoud, met overal dikke bomen en (waar ik erg enthousiast over was) ontzettend veel orchideeën! De gids was naar mijn mening niet helemaal gewend aan onze interesses, want er waren weinig vragen waar hij een antwoord op kon geven. Al met al waren het vooral 2 lekkere rustige dagen midden in het regenwoud. Als toegift kreeg ik hier (eindelijk) mijn eerste bloedzuigers. Een van de dingen die ik meegemaakt wilde hebben in de tropen. Mijn speciale sokken met DEET bleken compleet onbruikbaar, maar het waren er gelukkig maar twee, dus het was wel grappig.

De avond van de tweede dag weer over dezelfde weg teruggereden, waarbij volgens mij alleen ik en de gids zelf genoten van de rit. En toen was het de volgende dag alweer tijd om mam en Klaas op de bus te zetten naar JB (Johor Bahru), waar ze naar Pryta zouden reizen.

Ikzelf kon gelukkig diezelfde dag nog een boottrip krijgen naar het eiland, en deze had ik niet willen missen! Doordat het heel erg laag tij was, konden ze niet onze eigen speedboot sturen, maar een wat kleinere met minder diepgang. Samen met een stuk of 8 gasten in de open boot vertrokken we in een rustige vaart uit de riviermonding. Met heel laag water halen ze altijd de motor half uit het water, om niet vast te lopen met de schroef. Met een 200 HP. Motor geeft dat een mooie fontein aan de achterkant, en de eerste bezorgde blikken van de gasten waren al binnen. Toen we langzaam richting de branding voeren kregen we de in het donker zo goed zichtbare witte schuimkragen te zien op de golven. Het bleek erg hard te waaien, en de golven had ik nog niet eerder zo hoog meegemaakt. Midden in de branding was het tijd om de motor terug in de goede positie te brengen, maar op dat moment besloten de stuurmannen even de kap van de motor af te halen om onbekende redenen. De gasten begonnen op dat moment al wat spetters te voelen van de golven, en vroegen zich af of dit normaal was. Toen beide stuurmannen naar de motor gingen kijken (lees; boot dobbert onbestuurbaar in het donker op overslaande golven) wilde een van de mannen graag weten of we teruggingen of nog iets gingen ondernemen, en daarop besloten de stuurmannen dat de motor ‘gemaakt’ was. Tot dan toe was iedereen slechts een beetje nat, maar toen we met volle kracht richting eiland stuiterden begon de pret pas echt. Ik was erg blij dat er een regenhoes bij mijn tas zat, dus ik had al de belangrijke spullen droog, maar de gasten durfden zich niet te bewegen om hun spullen te verplaatsen naar een drogere plek, die er trouwens toch niet was. Na een paar mooie klappen op het water begonnen de eerste angstkreten en algauw was er minstens een van de gasten in tranen. Geruststellen hielp natuurlijk niet meer. Achter in de boot zat ik samen met mijn collega gewoon te genieten van de boottocht. Aangekomen bij het eiland was niemand meer droog, en daarbij kwam dat we niet aan konden meren aan de steiger door de te hoge golven en het feit dat de trap 2 meter hoger pas begon omdat het nog steeds laag water was.

Na een mislukte eerste poging uiteindelijk een beachlanding gemaakt, en toen was het allemaal over, dacht ik. Een van de werkers op het eiland (die wat simpeler denkt) besloot dat het belangrijker was om wat materialen eerst van boord te halen (doosjes met schroeven enz.) dan de doodsbange gasten, en om die ironie moest ik een beetje lachen. Dat had ik natuurlijk beter niet kunnen doen, want een van de gasten viel meteen tegen me uit met de vraag of ik de situatie grappig vond. Ik had haar graag de waarheid verteld, maar het leek me beter dat even voor me te houden. Al met al een mooie terugkomst op het eiland dus.

Na een paar daagjes hallo en gedag zeggen ben ik eindelijk vertrokken naar Kuala Lumpur, en na een voorspoedige reis aangekomen in ‘the office’. Hier heb ik mijn eigen kamertje, de bibliotheek, waar ik omringd door boeken heerlijk rustig aan mijn verslagen kan werken en ‘s avonds een (niet vochtig of schimmelend) bedje te voorschijn kan halen. Ik ben nog niet echt de stad in geweest, maar heb wel een hele gezellige avond gehad met mijn neef Gerald, die ik heel lang geleden een keer gezien heb. In het weekend komen Benoit en Su mei terug, dus dan gaan we even KL onveilig maken. Momenteel kan ik nog even lekker rustig doorwerken, ik hoef nog maar een klein rapportje te schrijven en mijn presentatie voor te bereiden, en dan ben ik klaar.

Groetjes,
Qiwi