Good and bad spirits on the island

Het is alweer een maand geleden dat ik iets van me heb laten horen, dus tijd voor een nieuw berichtje. De tweede helft van mijn stage is in volle gang, en dat betekend vooral computerwerk. Op het moment heb ik de vegetatie inventarisatie afgerond, dat wil zeggen, alle inleidende samenvattingen, eiland beschrijving, habitat beschrijving etc. Het moeilijkste komt nu, het herkennen en beschrijven van alle veel voorkomende boom en plantensoorten. Ik neem foto’s van deze bomen en planten, en verwerk ze in een powerpoint presentatie met de juiste Latijnse namen en Engelse namen erbij. Dat is op zich niet zo moeilijk, maar het opzoeken van welke soort het precies is, is niet altijd even makkelijk. Ik heb geen boeken bij de hand die mij kunnen helpen hierbij, dus alles gaat via internet. Met het langzame internet dat wij hier hebben is dat af en toe behoorlijk lastig. Toch vind ik het wel leuk werk, het is elke keer weer een goed gevoel als ik weer een soort gematcht heb, en blijkt dat deze soort allerlei leuke eigenschappen heeft.

Verder is er nog een nieuwe ontwikkeling op het eiland wat betreft de fauna. Toen ik net terug kwam uit Indonesie werd er door een van de werkers een jonge ijsvogel naar ons toe gebracht, Martin. Hij had nog geen veren, en zag er erg zielig uit, maar inmiddels is hij bijna volwassen, met prachtige veren. Toen hij groter werd en leerde vliegen was het een enorme taak voor ons om hem uit de plafond ventilatoren te houden, en ook de katten op het eiland hebben hem in het oog gekregen, dus er zijn wat enge momenten geweest. Inmiddels slaapt hij al drie nachten buiten, en sinds vandaag zien we hem eigenlijk niet meer. Vorige week zat hij nog de hele dag zeurend naast een van ons, te wachten op een hapje vis. Het was erg leuk om te zien dat als je hem riep, hij naar je toe kwam vliegen en op je arm ging zitten. Hopelijk kan hij voor zichzelf zorgen nu, al is dat natuurlijk altijd maar afwachten.

Ook Charlie, een van de katten hier, heeft 5 lieve jonge katjes gekregen, en die heeft ze tactisch in onze kamer gedeponeerd, tussen de snorkelsets. Een ware beestenboel hier dus.

Daarnaast hebben we nóg een nieuw fenomeen op het eiland. Eigenlijk was het onder de lokale werkers al bekent, maar nu is het een feit. Er zijn boze geesten op het eiland aanwezig.
Net na Indonesië was een van de keukenstaff flauw gevallen in de keuken. Hij was al langer ziek, maar was nu tijdens zijn werk ingestort. Het vervelende was dat hij niet meer bijkwam, en samen met Simon hebben we hem naar Mersing moeten vervoeren, waarna hij in het ziekenhuis gelukkig weer bij kennis kwam. Weer een goede ervaring voor mijn EHBO. Het was echter nog niet afgelopen. Na een paar dagen thuis te zijn geweest kwam de jongen weer terug op het eiland, en ging hij weer aan het werk. De 2e dag voelde hij zich weer niet lekker, en ging op bed liggen. Toen ik even later bij gehaald werd, verkeerde hij in een ijltoestand, vergelijkbaar met wanneer je heel erg koorts hebt. Er werd besloten hem meteen weer naar het ziekenhuis te brengen, maar dat zou nog een hele opgave worden, want hij kronkelde alle kanten op, en was al lang niet meer aanspreekbaar. Toen werd een van de oudere locale werkers erbij gehaald, en die voerde een gebed of ceremonie uit. Als EHBO persoon heb ik geleerd dat je omstanders weg moet houden om het slachtoffer ruimte te geven, maar in dit geval leek het me betere niet in te grijpen, ik kon op het moment toch niet meer doen dan hem comfortabel houden, voor zover dat mogelijk was. Tijdens de ceremonie leek het alsof zijn toestand erger werd, met schreeuwen, zweten en kronkelen, maar zodra de oude man klaar was, werd de jongen rustig, en een paar minuten later, toen de boot er was, was hij alweer bij kennis en kalm. Het kan natuurlijk toeval zijn, maar het zet je aan het denken.

Inmiddels is hij weer op het eiland terug, en gaat het goed met hem. Maar de verklaring van de oude man was dat hij de boze geesten had verjaagt, en dat we nu een ceremonie moesten geven om hen te vertellen dat wij hier alleen op het eiland zijn omdat we er werken. De jongen was aangevallen omdat hij al zwak was, en daarom een makkelijk prooi werd voor de geesten. Het is dus niet zo dat iedereen bang hoeft te zijn voor zoiets, maar ik zorg er wel voor dat ik gezond blijf hier, voor de zekerheid.

Nu is de rust weer terug, en iedereen bezig met zijn dagelijkse bezigheden. Vandaag is een grote dag voor de Ökologie staff, want de grote baas van Wild Asia, Dr. Reza Azmi komt naar het eiland. Ik zal een presentatie geven van mijn vorderingen tijdens mijn stage, en hopelijk krijg ik wat meer tijd om de rest van mijn tijd hier te bespreken. Ik vrees echter dat er behoorlijk wat gesprekken zullen zijn met het management team, omdat er een heleboel dingen niet lopen zoals ze zouden moeten lopen. Een voorbeeld daarvan is het Ökologie centrum, dat al 2 maanden af zou zijn. Maar we zullen zien!

Ik kan in ieder geval lekker aan het werk, er is genoeg te doen voor een heel jaar hier wat betreft mijn taken, dus we gaan weer lekker verder.

Groetjes!