Indonesia again!

Hallo allemaal,
Aangezien ik zelfs een mailtje kreeg van mijn blog zelf met de vraag of ik nog leefde, leek het me weer eens tijd voor een nieuwe update.

Het was weer tijd voor een nieuwe Visa run, aangezien ik daar geen tijd voor heb als ie helemaal verlopen was deed ik dat nu maar alvast. Maar natuurlijk ook omdat Bastiaan weer in Indonesië was, en waarschijnlijk zelfs ging trouwen met zijn vriendin daar! Zoiets moet je natuurlijk niet willen missen.

Ik ben de 28ste vertrokken naar Batam, met een nachtje tussendoor in Mersing. De reis ging erg goed, de vroege bus gepakt, en de boot vervolgens vanuit Maleisie naar Batam, dus ik hoefde niet door Singapore heen. Omdat het een Indonesische boot was, kon je bovenop het dek zitten. Alleen met de boten uit Indonesië kan dat, want daar doen ze nog niet zo aan veiligheid. Had de hele reis dus een mooi uitzicht om me heen, en het was ook nog eens lekker koel. Het is mooi om te zien wat voor verschil er is tussen de kust van Singapore en Maleisie, Singapore is bijna voortdurend voorzien van hekwerk, om iedereen buiten te houden, en waar geen hek was, daar waren ze bezig meer land te winnen, want dat hebben ze dan weer niet genoeg.

Aan de Maleisische kant was het een stuk rustiger, tot je ineens een enorme boot ziet, of een gigantisch boorplatform, die ze daar kant en klaar bouwen aan de kust. Op volle zee leek het even te gaan regenen, maar dat trok precies langs me, dus dat kon ik ook nog mooi zien.

In Batam aangekomen werd ik opgewacht door Bastiaan, die vertelde dat op dat moment de trouwerij weer niet doorging, want het kon blijkbaar toch weer niet. Het is allemaal wat, maar de volgende dag hoorde ik dat het toch weer wel kon, er was een ander kantoor gevonden, en de constructie was dan zo dat hij kon trouwen voor de Indonesische staat, en dan niet voor de moskee of de Nederlandse staat.

Hij had zelfs al een mooi pak voor me gekocht, uiteraard in de lokale stijl. De trouwerij zelf was uiteindelijk niet in een mooi gebouw, zoals ik verwacht had, maar in het "kantoor" van de ambtenaar die het regelde, maar het was meer een huiskamer, met de tv nog aan, en ook de telefoon kon gewoon tussendoor opgenomen worden. Wel moest Bastiaan een tekst 4 keer opnieuw zeggen, want dat waren wat islamitische teksten, en die mogen niet fout gesproken worden, maar voor hem is dat dus niet zo makkelijk.

Verder hebben we ook nog trouwfoto's genomen, maar dat gaat natuurlijk niet zoals in Nederland op een mooie locatie, maar volledig uitgedost in een studio, dus het resultaat is erg leuk, het is echt zo'n oude foto als dat je wel eens ziet van je overgrootouders. Wel erg leuk om mee te maken. Ik mocht ook nog op de foto, dus ben benieuwd wat het geworden is.

Verder ben ik voor het eerst ziek geworden. Uiteraard heb ik weer alles gegeten en gedronken dat de doktoren in Nederland verbieden, maar deze keer kon ik er dus minder goed tegen. Verder niet overgegeven, maar mijn maag had erg last van kramp, en daar heb ik nog steeds wel een beetje last van af en toe. Maar verder ben ik weer helemaal beter. Ben wel een beetje teleurgesteld in mijn eigen maag, zeker omdat het eten in Batam erg lekker is, en je daar wat minder van kan genieten als je je niet lekker voelt.

Tja, en wat we verder gedaan hebben, vooral gegeten natuurlijk. En een beetje in de omgeving rondgereden, wat gegeten, wat gezwommen, wat rondgekeken, en weer wat gegeten.

Gister teruggekomen, weer met de boot, en deze keer begonnen ze dus wat ongerust te worden aan de Maleisische grens, maar dat had ik ook wel verwacht. Ik moest vertellen waar ik heen ging, en waarom. Dus heb ik maar gezegd dat ik naar Tioman island ging, de toeristische attractie hier in de omgeving, en toen had hij verder geen vragen meer. Ben wel blij dat ik niet nog een keer er door hoef, want dan gaat het denk ik niet meer zo makkelijk.

Nu ben ik weer terug op het eiland, met regen, en alles is weer terug naar normaal. Er is behoorlijk wat spanning, het hele Ökologie team, we zijn met z’n vieren, staat zo'n beetje op het punt om er mee op te houden, dus we zullen wel zien welke kant het op gaat. Simon had sowieso al zijn ontslag ingediend, en die vertrekt eind juli. Benoit weet zeker dat hij vertrekt, alleen nog niet wanneer, maar het kan goed zijn dat hij morgen ook zijn ontslagpapieren klaar heeft. Rest alleen nog mij en Lali, en Lali had vandaag ook een breakdown, omdat de mensen met wie zij werkt niks meer willen uitvoeren. Allemaal een beetje jammer dus, maar met de snelheid waarmee alles hier gaat ziet het er naar uit dat iedereen ongeveer tegelijkertijd met mij vertrekt, of later pas, dus vanuit mijn oogpunt maakt het niet zo veel uit, en ik kan het goed begrijpen ook.

Het word nu dus nog even werken en de laatste eindjes aan elkaar breien, tot ik half Juli naar het Rainforest Festival ga, samen met mijn collega’s, en aan het eind ook nog Jorn en Darrel. Dat belooft dus weer erg leuk te worden. Ik zal nu dus ook wat vaker wat van me laten horen, aangezien de leuke gebeurtenissen nu wat sneller achter elkaar komen.
Tot de volgende keer!