Machetes and first aid

Tijd voor weer een nieuw berichtje, ik zal het kort houden deze keer:
Na mijn kleine vakantie in het rustige Cherating had ik weer erg veel zin om aan de slag te gaan. Mijn herhaalde aandringen tot het in orde maken van de bosmaaier hebben gewerkt, want hij werkte! En dat hebben we geweten. Met die oude apparaten hier laat ik me graag even informeren hoe het werkt voordat ik iets verkeerd doe, maar daar kreeg ik in dit geval een mooi voorbeeld van. Bij het starten van de maaier, dat nogal even duurde natuurlijk, sprong in een keer de motor aan, en daarmee ook de messen. Een ongelukkige werker die net achterlangs liep kreeg de net geslepen messen in zijn dijbeen, en dat leverde hem een flinke snee op, die al behoorlijk wat spierweefsel blootlegden. Dus werd mijn ochtend activiteit met de maaier even uitgesteld, en kreeg ik de kans om mijn eerste echte EHBO-slachtoffer te helpen. Gelukkig bloedde de wond nauwelijks, want voor de boot klaar was om te gaan was er minstens een kwartier voorbij, en de boottocht zelf duurt nog eens een kwartier. Met zo’n wond is dat toch wat riskant.

Nu zou je verwachten dat zo iemand in het ziekenhuis word opgenomen, waar ze hem dan een paar dagen onder controle houden, maar dat werkt hier dus iets anders. Nog diezelfde middag hoorde ik dat de man helemaal niet naar het ziekenhuis geweest was, maar naar een kleine kliniek, en dat hij alweer terug was op het eiland, waar hij met koorts in bed lag. Op dit moment gaat het gelukkig al weer stukken bezig, en zorg ik ervoor dat de wond schoon blijft door hem te verbinden.

Uiteraard ben ik ook nog met mijn echte werk bezig. Nu ik een maaier en mijn eigen ‘Parang’ ofwel machete heb, ben ik heerlijk elke dag in mijn eentje bezig op de trails. Het is fijn werk, lichamelijk zwaar, maar er zijn in ieder geval geen mensen die in de weg lopen, en het resultaat ziet er erg goed uit! Ik kom alleen tussen de middag even terug voor de lunch en om nieuw water bij te halen. Bijkomend voordeel is nu mijn dagelijkse snack, verse kokosnoot, lekker knabbelen, en goed voor de dorst.
Naast het wegkappen en maaien van de vegetatie zorg ik er ook voor dat er op de steile stukken trappetjes komen, waardoor het geheel niet onderdoet voor de burgers bush! Hopelijk ben ik eind van deze week klaar met de Explore Batu Batu walk, en dan kan ik aan de slag met de Unguided walks, de normale trails dus.

Wat betreft het werk is er dus een stijgende lijn te zien waarbij dingen nu echt afkomen, en dat werkt erg prettig. Ook het eten gaat de goede kant op, er is al een echte kok! Alleen is de keuken nog niet af, dus kan er nog niet gekookt worden, maar het vooruitzicht is er.
Tot de volgende keer!