Fase 1 van het onderzoek afgesloten!

Hey hey!
Tijd voor weer een update, want de eerste maand op Bonaire is alweer voorbij! De tijd gaat snel, maar het veldwerk vordert gelukkig ook gestaag. Maar wat is er allemaal gebeurd?

De eerste fase van mijn onderzoek was het inventariseren van de exclosures en de controleplots. Dit moest zo snel mogelijk gebeuren aangezien wij de droge tijd ingaan, en dan vallen de meeste blaadjes van de bomen, waardoor het onmogelijk is om te herkennen om welke plant of boom het gaat. Nu blijkt dat die haast eigenlijk niet nodig was geweest, want dat de natuur zich moeilijk in hokjes laat plaatsen blijkt wel weer uit de hoeveelheid regen die gevallen is (en nog steeds valt) in deze droge tijd. Zo veel zelfs, dat sommige bomen opnieuw bladeren hebben gevormd! Het is maar de vraag hoe handig dit is, aangezien deze nieuwe blaadjes waarschijnlijk over een paar weken weer verdrogen omdat het dan echt droog word, maar feit is dat het op sommige plekken soms wel lente lijkt met al dat frisse groen. Opvallend is dat sommige soorten dus al volledig kaal zijn, sommige nog een paar laatste blaadjes hebben en anderen dus nieuwe blaadjes, en dat allemaal door elkaar. Zelfs tussen bomen van dezelfde soort kunnen sommige wel, en sommige geen nieuwe bladeren hebben gevormd, heel apart om te zien.

Terug naar het onderzoek; de exclosures en de controleplots zijn inmiddels namelijk af! Barry en ik hebben hiermee samen gewerkt, net als de rest van onze onderzoeken. We hadden een paar dagen uitloop, aangezien er een nieuw document was opgedoken van een onderzoeker die ook heeft gekeken naar de exclosures, maar dan in de periode dat ze net waren gemaakt. Hij heeft zelf ook controleplots gemaakt, maar die stonden natuurlijk op een andere plek als de controleplots die ik zelf heb gemaakt. Om een vergelijking te maken met zijn data (dus de verandering van de vegetatie over tijd) is het belangrijk om exact hetzelfde gebied te inventariseren, en vandaar dat we nog 5 extra plots moesten inventariseren. Maar ook die zijn allemaal gelukt inmiddels!
Door al dat werk hebben we wat minder tijd gehad voor uitstapjes, dus na mijn ontzettend vette windsurfdagje van 2 weken terug zijn we niet echt meer het park uitgeweest, afgezien van de noodzakelijke boodschappen in Kralendijk en de verjaardag van Kevin, die we op een terras in zee gevierd hebben onder het genot van een heerlijke maaltijd.
In het park hebben we natuurlijk wel het een en ander gedaan. Ik sleep Barry zo nu en dan mee om na het werk een berg te gaan beklimmen, waarbij we dan met de auto naar de voet van zo’n heuvel toe rijden en vervolgens omhoog klauteren. Boven kunnen we dan in de frisse wind genieten van een geweldig uitzicht met zonsondergang. Meestal komen we onderweg verschillende leguanen, geiten en caracara’s tegen. De hoogste berg, de Brandaris, hebben we laatst ook met z`n drieën beklommen. Boven hebben we een uur lang lekker in het zonnetje gezeten, om vervolgens af te dalen en af te koelen in een van de baaien.
Snorkelen doen we gelukkig wel een paar keer per week. Bijna elke keer zien we wel iets nieuws! Zeeschilpadden zien we zowieso vaker wel dan niet, maar op het lijstje staat inmiddels ook een Spotted eagle ray, een Langoest kreeft, een Lionfish en zo nog een paar erg mooie vissen en zeebeesten. Helaas had ik niet altijd mijn Gopro bij, dus vanaf nu ga ik proberen dat ding elke keer bij me te hebben, om ook te kunnen laten zien wat er allemaal rondzwemt en –kruipt.

Vanaf deze week is het tijd voor het tweede deel van mijn onderzoek, en dat van Barry. Natuurlijk kunnen we niet alleen maar aan mijn onderzoek werken, ook Barry heeft een hoop dingen te doen. Daarom gaan we nu samen op pad voor zijn deel. En dat is behoorlijk zwaar. We moeten recht door de bush lopen in een zogeheten transect. Zo’n transect is maar honderd meter lang, dus dat is een eitje zou je zeggen. Helaas is het tegenovergestelde waar. Stel je voor dat je 100 meter door een metershoge braamstruik moet lopen, dan kom je in de buurt van waar Barry en ik doorheen moeten. Aangezien de geiten alles op eten wat zich niet verdedigd met lange scherpe doorns, is dat ook het enige wat er nu nog staat. De doorns gaan vaak dwars door je schoenzolen heen, en dan heb je natuurlijk ook nog de cactussen. Al die cactussen moeten wij vervolgens noteren, met daarbij informatie over of ze aangevreten zijn door geiten. Echt veldwerk dus!

Daarnaast doen we een keer in de twee weken nog een klein deel van mijn onderzoek, namelijk het verzamelen van uitwerpselen van geiten en leguanen binnen de afbakeningen van mijn exclosures en controleplots. Aan de hand van die data kan ik dan later bepalen wat de populatiedichtheid is van beide soorten is in mijn plots.
Tot de volgende keer!