Christmas on Curacao

Bon pasco oftewel een fijne kerst toegewenst!
Ik besef me dat het updaten van mijn blog, wat ik over het algemeen zo om de paar weken doe, momenteeel een beetje te wensen over laat, maar met kerstmis is het natuurlijk wel zo fatsoenlijk om iedereen even te laten weten dat ik nog steeds levend rondloop op het tropische deel van deze planeet!

Deze keer dus even een dubbeldikke update van mijn huidige werkzaamheden en minder werkgerelateerde zaken waarin ik zal proberen zo min mogelijk te vergeten van wat er zich de afgelopen maand allemaal heeft afgespeeld. Onder andere het behalen van mijn PADI Advanced Open water, het slapen op meerdere rare plaatsen op Bonaire en niet onbelangrijk, de voortgang van mijn huidige project. Tenslotte sluiten we af in de luxe strandstoel waar ik me nu bevind, naast een appartementje in Curacao, met mijn lieve Roos. Samen met haar breng ik momenteel de feestdagen door zodat we er weer even tegen aan kunnen voor de komende ruim drie maanden die ik nog zal verblijven op Bonaire.

Maar daar zijn we nog lang niet natuurlijk! We beginnen op mijn huidige thuisbasis, Dos Pos. In het vorige blog had ik al het een en ander uitgelegd over het reilen en zeilen op deze ' kunuku'. Momenteel ben ik al helemaal ingeburgerd en participeer ik met veel plezier in de dagelijkse routine van planten water geven, klusjes doen voor Echo en het wekelijkse verschonen van de papegaaien kooien. Het valt me nu op dat ondanks het feit dat Echo toch echt een 'papegaaien-organisatie' is, ik zelf verbazingwekkend weinig te maken heb met deze groene lawaaimakers. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het bijzonder interessante beestjes hoor, maar als je elke ochtend gewekt word door het gekrijs van een dozijn hongerige tamme papegaaien, aangevuld door de nodige wilde papegaaien die op de tumult afkomen, dan vergaat toch een deel van de fascinatie. Daarbij komt dat je tijdens de wekelijkse verschoonsessie (er worden dan verse takken met bladeren in de kooien gestopt en de vloer word aangeharkt) vaak te maken krijgt met de persoonlijke karakters van de verschillende papegaaien. Zo zijn er Lola en Kikki, allebei vroeger huisdieren geweest, die je op de voet volgen en vaak al beginnen te eten aan de bladeren voordat je de kooi uit bent. Zo af en toe zijn ze zelfs zo enthousiast dat ze hun hele repertoire aan vroeger geleerde geluiden voortbrengen. In het geval van Lola is dat haar eigen naam, die ze dan de hele tijd herhaald, en kikki kan een soort van kussend geluid produceren. In een andere kooi zit een uiterst nerveuze Ron helemaal alleen, die je angstvalling vanuit de verste hoek aanstaart en bij de minste abrupte beweging probeert weg te vliegen, wat er op neer komt dat hij op de grond valt, aangezien hij door een botsing met een auto zijn vleugel heeft gebroken. Beyonce en Wiebel hebben allebei weer hun eigen geluiden. Beyonce fluit naar je, en wiebel doet eerst een raar geluid en lacht je vervolgens hard uit. Maar al deze papegaaien en hun karakters zijn niets vergeleken met de grote Ara's die we in een grote kooi wat verderop hebben. Dit zijn de gepensioneerde papegaaien van Captain Don, de befaamde kapitein die het duiken naar Bonaire heeft gebracht. Zoals gezegd heeft Echo de papegaaien op leeftijd overgenomen om ze een rustige laatste dag te geven. Pepe is duidelijk de baas, zijn partner zit altijd rustig in een hoekje en begint alleen te schreeuwen als Pepe begint. Maar elke keer als ik de kooi in moet om schoon te maken word elke beweging van mij op korte afstand gevolgd door een agressieve Pepe, die duidelijk niet gesteld is op mijn aanwezigheid. Als ik het durf hem te confronteren en wat tegen m zeg, spreid hij wild zijn vleugels en beweegt zijn kop snel in mijn richting in een move die je nog het meest moet denken aan een 'wat moet je dan?' . Als ik buiten de kooi sta is hij wat rustiger en kan ik hem af en toe verleiden om een kunstje te doen, want Pepe heeft een aantal dansmoves geleerd waar menig Nederlander jaloers van word.

Maar genoeg over papegaaien! Mijn punt was juist dat ik er eigenlijk vrij weinig mee te maken had in mijn dagelijkse werk. Dus wat doe ik dan wel? Voor mijn project heb ik onder andere alle geplante boompjes in de huidige exclosure gemeten en gemarkeerd met GPS. Verder heb ik voor de nieuwe exclosure, waar we momenteel bijna alle omheiningen gerepareerd en gemaakt hebben, de huidige vegetatie geinventariseerd en aan de hand daarvan een vegetatietype en 'Potentieel natuurlijke vegetatie'. Die ga ik vervolgens combineren met de bomen die we graag willen planten voor de papegaaien en voila, een reforestation plan is gemaakt! Uiteraard is het allemaal iets ingewikkelder, maar in het kort komt het daar wel op neer.

Los van deze projecten heb ik overdag nog een heleboel kleinere taken te doen en dat vind ik heerlijk om te doen. Op die manier kan ik namelijk elke dag wel kiezen uit verschillende dingen waar ik op dat moment zin in heb. Zo zijn er altijd wel interessante nieuwe zaden om te verzamelen voor de alsmaar groeiende plantenkwekerij. Ook besteed ik zo af en toe een middag in deze kwekerij zelf, om samen met Abby wat nieuwe zaailingen over te planten in zogenaamde 'polly bags' (plantzakjes). Nu Abby en Daria allebei kortgeleden vertrokken zijn, blijven ik, Dan, Nick en Michaela over. Samen met Nick bestier ik nu het reforestation project (mijn taak) en de plantenkwekerij (Nick's project). Wat werk betreft gaat het dus allemaal behoorlijk goed. Ik kan niet helemaal zeggen dat we voorlopen op schema, maar wanneer is dat nu echt het geval? Wat wel als een enorme meevaller ineens gebeurde, is dat het langverwachte geld dat van de Nederlandse overheid beloofd was voor het herbebossings-project, ineens binnen was gekomen! Dat wil zeggen dat we medio Januari zelf keihard aan de bak gaan om alles te gaan doen wat we wilden gaan doen en dat houd in: Selecteren van de juiste gebieden voor herbebossing, praten met eigenaren, opstellen van een plan om de omheining te realiseren, het daadwerkelijk realiseren van een omheining EN, als er dan nog tijd over is: het uiteindelijke planten van de vele jonge bomen die al maanden, soms jaren staan te popelen in de kwekerij.

Naast het vele werk, waar ik mezelf dus al bijzonder mee vermaak, staat onze vrije tijd meestal bol van de leuke dingen! Zo heb ik geslapen in het historische Slagbaai gebouw in het park, in onze eigen 'sugar cave', een grot van kalksteen met een soort van mergel bodem, waardoor je heerlijk ligt. Uiteraard hebben we al twee keer de hangmat uitgehangen op een van de vele Bonaireaanse stranden.

Zoals eerder genoemd heb ik samen met Abby, Daria en Michaela mijn advanced open water gehaald, het diploma om te mogen duiken dieper dan 18 meter. Doordat Lauren, mijn leidinggevende, zelf duikinstructeur is, was dit een erg goedkope aangelegenheid en was het allemaal makkelijk te plannen. Aangezien alle vrijwilligers bij Echo kunnen duiken staat er minstens een keer per week wel een gezamelijke duik gepland!

En zo komen we langzaam aan bij kerstmis. Dat is toch wel even anders hier in het warme tropische Bonaire/Curacao. Ookal doet de lokale bevolking haar uiterste best om het er zo sfeervol mogelijk uit te laten zien met lichtjes, nepsneeuw, echte geimporteerde kerstbomen en heel veel kerstlieddjes, het blijft toch allemaal een beetje raar in dit klimaat. Gelukkig is mijn lieve Roos helemaal komen overvliegen uit Nederland om samen met mij de feestdagen te vieren en dat voelt wel heel erg fijn. We hebben samen een appartementje buiten het centrum van Willemstad gehuurd en doen deze vakantie vooral zo min mogelijk! Tot nu toe lukt dat behoorlijk goed!
Voor iedereen in ieder geval nog een fijne kerst van ons beiden en alvast een gelukkig nieuwjaar!

Tot in 2016!