Op vakantie na het werk

Hallo allemaal, zo zijn we alweer een maand verder zonder een enkel berichtje, dus laat ik maar eens weten dat ik nog leef en wat ik allemaal uitspook hier op het Caribische stukje Nederland. Wat betreft het weer is het hier nog steeds zonnig, met een stevige wind die voor wat verkoeling zorgt in de anders 30 tot 40 graden. De laatste keer dat het regende zal ongeveer met kerst zijn geweest, dus daar is ook weinig over te zeggen. Nouja, daar valt eigenlijk heel veel over te zeggen, maar laat ik het kort houden dan…

Doordat 2015 een El Nino jaar was, bracht dat over heel de wereld abnormale weerpatronen met zich mee. In Azië is het een stuk droger dan normaal, terwijl in Zuid- en Midden Amerika juist enorm veel regen valt. Nou, da’s mooi zou je dan zeggen, want daar zit ik toch zo ongeveer. Helaas zit er dus een uitzondering in dat natte weerpatroon, en dat ligt zo’n beetje in een mooie vlek om Bonaire heen. Dus, nauwelijks regen. Zo weinig regen zelfs, dat er in het afgelopen regenseizoen ongeveer net zo veel is gevallen als in het droge seizoen. En probeer dan maar eens jonge boompjes te gaan planten.

Dat hebben we dus toch gedaan, zoals in mijn vorige verslag te lezen valt. Gelukkig heb ik inmiddels het irrigatiesysteem helemaal afgemaakt en is geen enkel boompje overleden. Maar dat wil niet zeggen dat het allemaal goed gaat. Ook al hebben de meeste boompjes al nieuwe blaadjes gekregen, elke dag is er wel een leguaan die het voor elkaar krijgt om ze er weer af te eten. Op dit moment ben ik bezig met het testen van verschillende technieken om ze op afstand te houden. Het eerste experiment is in ieder geval al mislukt. Het gebruik van de inheemse acacia, waar ik eerst erg enthousiast over was, blijkt toch wat minder effectief dan gedacht. In eerste instantie houdt het de leguaan wel op afstand, maar uiteindelijk is er altijd wel eentje die het probeert. Het gevolg is dat het beest zich vastzet in de stekels, geprikt word, en vervolgens maakt dat hij weg komt. Helaas blijken leguanen erg slecht te zijn in het onthouden van dit soort dingen en proberen ze het vrij direct weer. Daarbij komt dat als ze geprikt worden, ze in het wegrennen vaak de helft van de acacia meesleuren. Dit heeft tot gevolg dat de bescherming van de boompjes langzaam steeds meer uit elkaar word getrokken totdat er een leguaan is die wel bij de blaadjes kan.
Momenteel ben ik kippengaas en nog iets steviger spul aan het gebruiken, maar eerlijk gezegd is ook dat alleen volledig leguaanproof als de gehele plant ingesloten word. Dat kost een hoop materiaal en dus geld, en dat is er eenvoudigweg niet. Het blijft spannend of alles gaat overleven dus!

Zo, en dat was het dan met de zorgen in de tropen! Het werk gaat goed, er is superveel bereikt en we zijn allemaal heel de dag bezig met nieuwe projecten en taken. Zo is er een ‘discovery nursery’ gemaakt en zijn we momenteel bezig met een extra uitbreiding van de huidige nursery die bijna twee keer zo groot is! Ook heb ik samen met Nick laatst een speciale tour geleid; The magnificant trees of Bonaire. Erg leuk om te doen! Het geeft een heerlijk gevoel als je aan het eind van de dag of de week weer iets hebt afgerond. En wat is er nou beter dan na zo’n goede maar vermoeiende dag thuis te komen in een superluxe huis met warme douche en een eigen privé baai?

Dat hebben we uiteraard allemaal niet op Dos Pos, maar toevallig hebben we dat momenteel wel ergens anders! Een bevriend stel van Lauren en Nathan woont op een van de, al dan niet de meest idyllische plek van Bonaire, waar ze een huis gebouwd hebben pal aan de zee. Voor een operatie moesten zij alleen tijdelijk van het eiland af. Vandaar dat wij gevraagd zijn om gedurende 10 dagen op het huis te passen. Na het werk vertrekken wij dus vanuit Dos Pos naar Boca Druiffi, zoals het huis heet. Daar worden we opgewacht door drie schatten van honden en een geweldig uitzicht. Na een aantal baantjes te hebben gesnorkeld kunnen we vaak nog net even opdrogen in de laatste stralen van de ondergaande zon, voordat we een warme douche nemen in een van de bijgebouwen. Het is heerlijk om weer te kunnen genieten van een fornuis waar alle gaspitten het doen en bovendien meer standen hebben dan aan en uit. Slapen in een echt tweepersoonsbed moet ook vermeld worden en het uitzicht is eigenlijk helemaal niet te beschrijven. Het voelt dus echt alsof we elke dag even op vakantie gaan nadat we klaar zijn met werken. Maar aan al het moois komt een eind. De operatie ging gelukkig voorspoedig en morgen gaan we ze alweer ophalen van het vliegtuig. En dat is helemaal niet erg hoor, want ik betrap mezelf er regelmatig op dat als ik met een biertje in de hand vanaf het terras uitkijk over de zee, dat mijn gedachten eigenlijk bij alle kleine plantjes in de nursery zijn. Hoog tijd om weer terug te gaan naar Dos Pos dus!