The finishing touch

Hallo iedereen! Zoals de titel van dit bericht al doet vermoeden zal het nu niet lang meer duren voordat ik weer voet op Nederlandse bodem zet. Gedurende de afgelopen 5 maanden heb ik tijdens het werk altijd het geruststellende gevoel gehad dat ik nog erg veel tijd had om al mijn taken en projecten uit te voeren. Maar als het einde dan dichterbij komt, dan vliegen de dagen ineens voorbij en lijkt het alsof ik voor alles tijd tekort heb. Dat is natuurlijk niet waar. Misschien is het wel interessant om eens op te sommen waar ik me nu mee bezig heb gehouden de afgelopen tijd.

Het overkoepelende project was natuurlijk herbebossing, met als originele doel het planten van 2 tot 4 exclosures, vrij van geiten, ezels en varkens. Al voordat ik naar Bonaire kwam wist ik dat dat nogal een hoog doel was en ik had me er dan ook op ingesteld dat als ik überhaupt aan planten toe kwam ik al tevreden mocht zijn.

Uiteindelijk ben ik zeker aan dat planten toegekomen, zoals te lezen valt in een van mijn eerdere blogs. Maar ook al is het een belangrijk onderdeel van herbebossing, het is zeker niet het enige! Ik heb voor 2 exclosures in het Washington-Slagbaai National Park een inventarisatie gedaan van de huidige vegetatie, met daarin een beschrijving van de aanwezige soorten, bodem en vegetatietype, menselijke invloeden en andere dingen die van belang kunnen zijn. Deze gegevens heb ik vervolgens verwerkt in een voorstel, wat ter goedkeuring naar STINAPA is gestuurd, met hopelijk een goedkeuring om het project uit te voeren.
Voor 2 exclosures dichter bij huis heb ik weer andere dingen gedaan. De “oude” exclosure van Dos Pos was in 2014 al beplant, maar verder was er niets op papier gezet. Daarom heb ik elke boom voorzien van een naamlabel, een felgekleurd lintje (om op te laten vallen) en heb ik vervolgens de gegevens verzameld en gedigitaliseerd. Dit houdt in dat we nu van elk geplant boompje de soortnaam, hoogte en GPS coördinatie weten. Voor de “nieuwe” exclosure heb ik uiteindelijk alles bij elkaar gedaan. Dus een gebiedsinventarisatie, een voorstel, het planten van de boompjes en het meten en noteren van de gegevens.

Het liefst wilde ik nog twee extra exclosures inventariseren, maar daar blijkt helaas niet meer genoeg tijd voor te zijn. Daarnaast is er nog wat onduidelijkheid over de exacte locatie. Op Bonaire zijn er een heleboel stukken grond Kunuku eigendom. Dit zijn nog al eens hele oude percelen, en het verschil met een stuk bos is soms niet eens te zien, laat staan een duidelijke lijn waar de Kunuku ophoud en het overheidsgebied begint. Een van de nieuwe voorgestelde exclosures ligt dus waarschijnlijk in een Kunuku eigendom, maar meer dan een getekende kaart heb ik niet. Voor de andere voorgestelde exclosure zitten we gelukkig volledig in een gebied van de overheid, maar zijn er nog verschillende opties mogelijk.
Herbebossing is natuurlijk niet het enige waar ik me mee bezig heb gehouden en daar word ik vooral op het laatst mee geconfronteerd! Er zijn niet genoeg vrijwilligers op het moment om al mijn projecten en taken volledig over te nemen en dat betekend dat het een en ander even stil komt te liggen. Het betekent ook dat er niemand is die met mij mee kan lopen en kan opletten hoe alles het makkelijkst gedaan word. Om ervoor te zorgen dat de nieuwe vrijwilligers straks niet opnieuw het wiel hoeven uit te vinden, heb ik samen met Lauren en Nathan bedacht om zoveel mogelijk documenten aan te maken met alle informatie samengevat. En vandaar dat ik nu bezig ben met het schrijven van documenten met titels als: “Hoe maak je een Iguana bescherming?”, “Welke bomen zijn het kwetsbaarst voor Iguanas?”, “Algemene gids voor het planten van bomen”, “Welke soorten kan ik makkelijk verzamelen en opkweken?”. Het is eigenlijk best leuk om deze documenten te maken, want je komt er meteen achter waar al de overige tijd heen is gegaan die ik niet heb besteed aan het echte herbebossingsplan.

Naast het werkgedeelte zijn er natuurlijk ook een aantal leuke activiteiten die nog een keer gedaan moeten worden voordat ik weer vertrek. Zo heb ik afgelopen weekend eindelijk weer eens op de surfplank gestaan en dat was zo leuk dat ik het meteen weer jammer vond dat ik niet vaker ben gegaan. In plaats van mijn normale 5.5 of 6 vierkante meter zeil ben ik deze keer eens voor een 7 vierkante meter zeil gegaan. Dat lijkt bijna een andere manier van zeilen! Er zit natuurlijk meer gewicht in het zeil, maar dat merk je alleen bij het ophijsen. Zodra het zeil wind pakt ben je dat vergeten, want dan is de volledige focus op de snelheid en het in bedwang houden van je stuiterende board. De volgende dag werd ik dan ook beloond met een flinke lading spierpijn.

Dit weekend wordt mijn laatste weekend hier en dat moet natuurlijk gevierd worden. Gelukkig is het weer tijd voor het maandelijkse wijnproeven en dat bleek vorige keer al erg gezellig te kunnen zijn. Even voor de uitleg, voor 10 dollar mag je 6 verschillende wijnen proeven en ze ook beoordelen. Dat is op zich natuurlijk al een koopje, maar daar blijft het niet bij. De (Ierse) man die het feestje samen met zijn vrouw organiseert doen namelijk ook mee met proeven en doen dat vaak zo grondig dat het op het laatst echt niet meer uit maakt of je nu bij wijn nr. 5 of nr. 6 was. We hebben voor komende zondag dan ook weinig gepland…

En dan is het volgende week vrijdag alweer tijd om afscheid te nemen van deze heerlijke temperatuur en dit leven. Tegelijkertijd heb ik ook ontzettend veel zin om weer naar huis te gaan om iedereen weer te zien, dus zoals altijd geeft dat een beetje een dubbel gevoel. Maar in ieder geval kan ik met een goed gevoel terugkijken op een hele succesvolle en leerzame stage, waar ik het super erg naar mijn zin heb gehad. Voor nu is het dan ook even afscheid nemen van het eiland, maar ik kom zeker terug!