Waiting for the rain

Hallo allemaal!
Weer eens een kleine update van het inmiddels voortkabbelende eilandleven.
Een van mijn belangrijkste taken op dit moment is de “piling guys” in de gaten houden. Op dit moment word er een steiger gebouwd zodat de grotere boten ook kunnen aanleggen op het eiland. Daarvoor is een extern bedrijf ingehuurd, en die worden per dag betaald, in plaats van per klus. Daardoor hebben ze af en toe niet zoveel haast met werken omdat ze toch betaald krijgen aan het eind van de dag. Mijn baas is daar natuurlijk niet zo blij mee, en wil graag een oogje in het zeil houden als hij er niet is. Dat doe ik dus. Ik hoef ze helemaal niet aan te sporen, alleen maar bij te houden wat ze wel en niet doen. ’s Avonds maak ik dan een report en dat stuur ik op naar Dato, mijn baas.

Overdag heb ik nu ook een beetje een ritme gevonden. ‘s ochtends sta ik elke ochtend om 8 uur op, onvoorstelbaar vergeleken met mijn Nederlandse ritme, maar hier is het wel lekker om de warmte voor te zijn. Ik begin dan na mijn vurige rijstontbijt met bepaalde klussen op het terrein, wat op dit moment vooral opruimen inhoudt. Ze komen straks namelijk een ponton ophalen dat nu gebruikt word door de piling guys, en dat kunnen we dan meteen gebruiken om alle rotzooi op te ruimen die zich inmiddels opgestapeld heeft. Het dilemma is echter dat Dato door heeft laten schemeren dat hij niet zeker weet wat er met het afval gebeurd, en dat er ook een vrij grote kans is dat ze het halverwege van boord kieperen. Daarom weten we nu niet goed wat we hier moeten doen. We willen natuurlijk voorkomen dat zoiets gebeurd, maar wij moeten natuurlijk ook ervan af. We zijn het nu dus maar een beetje aan het sorteren, en misschien verbranden we het wel, altijd nog een betere optie dan op het koraal gedropt laten worden.

Als ik rond 12 uur dan helemaal kapotgezweet aan mijn nog hetere lunch begin is het meestal tijd voor iets rustigers, gister en vandaag heb ik een siesta gehouden, andere dagen zit ik achter de laptop. Met koeler weer ga ik in de namiddag nog wel eens op ontdekking uit, met hete dagen spring ik in de zee.

Vandaag heb ik echter een van mijn missies bereikt, ik heb mijn hangmat tussen twee kokospalmen opgehangen en lekker aan het strand in slaap geschommeld tot mijn slaap ruw verstoord werd door de sandflies.

Mijn benen zijn inmiddels veranderd in een mooie rode bultenzee, maar elke dag deet op doen heeft toch geen zin meer, dat houd ze met al dat gezweet hoogstens 2 uurtjes weg.

Op de foto’s kun je een van de eilandbewoners zien die ik eindelijk op de camera heb gekregen, en dan nog wel in ons kleine dorpje. Ze noemen het hier nog steeds een hagedis, maar het lijkt meer op een jonge komodovaraan.

Tot de volgende keer maar weer!
Qiwi