Op vakantie in Nederland

Teruglezend in het vorige blog zie ik dat er weer een heleboel te vertellen is, dus hou je vast, hier komen de verhalen over regen, bomen planten, hekken plaatsen, surfen, het verwelkomen van vrijwilligers, afscheid nemen van weer andere vrijwilligers en tenslotte zelf vertrekken voor een welverdiende vakantie! Maar laten we voor de duidelijkheid bij het begin beginnen.

Vorige keer had ik veel aandacht besteed aan de impact van regen op het dagelijks leven hier. Half November was het vorige blog geschreven, inmiddels is het begin Januari en in de tussentijd heeft het regenseizoen zich in alle hevigheid laten kennen! Wat begon als een ‘goed’ regenseizoen, waarbij de meeste mensen toch wel erg blij waren, is nu inmiddels uitgegroeid tot een buitengewoon goed regenseizoen. Ik ben voorzichtig met de term ‘extreem’ regenseizoen, omdat alle dammen, die hier van oudsher aangelegd zijn om de tijdelijke riviertjes op te vangen, niet allemaal gevuld zijn. Daarom ga ik er vanuit dat het dus nog natter kan. Maar wat betreft hoeveelheid ben ik helemaal tevreden en gelukkig. Wat typerend is aan de regen dit jaar is dat het vaak en niet té hard heeft geregend. Dat is het beste voor de planten en bodem, aangezien het water dan genoeg tijd heeft om de grond in te zakken. Als het alleen maar af en toe, en dan ineens heel heftig zou regenen, dan loopt het water over het oppervlakte weg en de zee in. Dat gaat gepaard met heel veel erosie en uitspoeling van de kostbare bovenlaag en dat willen we juist weer niet hebben. Ontzettend veel geluk hebben we dus.

Door al dat water is het eiland onherkenbaar geworden. De droge, bijna woestijnachtige landschappen met cactussen en hier en daar een doornstruik zijn omgetoverd tot dichte struikgewassen met bloemen, klimmers en gras. Zo veel gras, dat er zelfs op de open plekken hele grasvelden zijn ontstaan. Het is bijna niet meer voor te stellen dat er slechts enkele maanden geleden enorme stukken kale vlaktes te zien waren met het oranjebruine lavagesteente. Alles is groen.

En niet alleen voor de natuur zelf is het goed. In plaats van dagen te moeten besteden aan het watergeven van onze nieuw geplante boompjes, konden we het einde van het jaar volledig besteden aan het afmaken van de laatste geplande exclosures en het beplanten daarvan. Mede dankzij de regen hebben we het voor elkaar gekregen de bijna onmogelijke deadline te halen. In iets meer dan 3 maanden (we zijn pas echt volle kracht gaan werken in oktober) hebben we drie exclosures omheind en beplant met in totaal bijna 2000 jonge boompjes (de teller staat nu officieel op 1936). Om een beeld te geven van wat voor werkzaamheden daarbij komen kijken zal ik er nog eens even wat cijfers bij geven. Ruim 3 hectare is nu omheind en beschermd tegen geiten, ezels en varkens. Daarvoor is meer dan een kilometer gaas uitgerold en bevestigd aan 37 dikke houten hoekpalen (die stuk voor stuk 70 centimeter in de grond zijn verankerd met beton). De gaten voor deze palen moesten soms met een soort van drilboor uitgehakt worden in de keiharde limestone ondergrond. Verder zijn er in totaal 233 ijzeren palen gebruikt om het gaas aan te bevestigen, elke 4 meter één paal. Voor het planten van de bomen moesten totaal meer dan 1300 gaten gegraven worden, waarvan sommige zo moeilijk waren dat het wel een halfuur duurde voordat het gat diep genoeg was. Deze gaten waren bereikbaar via allemaal kleinere paadjes die weer uitkwamen op meerdere hoofdpaden. Deze paden moesten stuk voor stuk vlak worden gemaakt en breed genoeg zodat iemand er een kruiwagen doorheen kon rijden met nog wat extra ruimte over. Om alle gaten met elkaar te verbinden is in totaal bijna een kilometer aan hoofdpaden aangelegd en dezelfde afstand in zijpaadjes. Je kunt je dan ook voorstellen dat ik erg trots ben op het feit dat dit allemaal gelukt is voor de jaarwisseling.

Het was dan ook een extra prettig gevoel dat ik na gedane arbeid op 30 December naar Nederland kon vliegen om daar een welverdiende vakantie te houden samen met mijn stoere vriendin die weer 2,5 maanden op mij heeft gewacht. We hebben dan ook een hele fijne week gehad samen! Verder heb ik natuurlijk ook nog vrienden en familie bezocht, oud en nieuw gevierd en ook nog mijn verjaardag. Na deze heerlijke week ben ik weer vol nieuwe energie vertrokken naar Bonaire om te beginnen aan een nieuw jaar vol met nieuwe uitdagingen, waarvan de leukste waarschijnlijk is dat Roos en ik elkaar over een paar maandjes eindelijk niet meer zo lang hoeven te missen, omdat ze lekker hier komt wonen :).

En zo is 2017 dus begonnen, met op de planning een viertal nieuwe exclosures (moeten af zijn voor Augustus) en wat eerder op de agenda de laatste tree planting day van dit regenseizoen, namelijk op 21 Januari. Dat is de 2e tree planting day in de Slagbaai exclosure en die is dan voorlopig helemaal vol beplant. Een nieuw jaar betekent ook nieuwe vrijwilligers. Het nadeel aan het werken met internationale vrijwilligers is dat ze op een gegeven moment weer vertrekken. Natuurlijk heb je niet met iedereen een klik, maar de afgelopen tijd hebben we toch een erg hecht en soepel samenwerkend team gehad en als er dan mensen vertrekken dan is dat altijd toch verdrietig. Natuurlijk komen er altijd wel weer nieuwe mensen bij en dat maakt het werk ook zo afwisselend. En wat natuurlijk ook af en toe gebeurd is dat mensen het zo leuk vinden dat ze besluiten terug te komen! Nick is daar het beste voorbeeld van, met hem heb ik mijn stage gedaan en hij is nu ook voor de 2e keer hier. Jodie is met oud en nieuw vertrokken, maar heeft inmiddels laten weten dat ze in April opnieuw naar Bonaire wil komen. Ik heb dan ook erg veel zin in dit jaar en ga mijn best doen de targets opnieuw te halen, hoe hoog ze ook zijn!